पशुपतिको गर्भगृह (जसको चाबी मूलभट्टसँग हुन्छ)बाट हराएको पारशमणिको खोजी अहिलेसम्म भएको छैन ।
...............................................
गोरखनाथ मन्दिरको गजुर लड्न लागेको छ । पूजासामग्री अभावका कारण पूजा पनि नियमीत हुन सकेको छैन ।
.....................................................
................................................................
काठमाडौं । २०६५ सालमा एमाओवादीका अध्यक्ष प्रचण्ड प्रधानमन्त्री हुँदा श्री पशुपतिनाथ मन्दिरका मूलभट्ट बलात् हटाइए, त्यो भन्दा ठूलो घटना त्यही समयमा मन्दिरका बहुमूल्य बस्तु चोरी भयो ।
त्यो संयोग मात्र थियो वा अरु केही, स्पष्ट भएको छैन तर मन्दिरबाट पारशमणि, एकमुखे रुद्राक्ष, भगवानको पूर्वदिशातिरको फुटेको औँला गायव भयो । बहुमूल्य पारशमणि चीन पुर्याइएको छ ।
तत्कालीन राजा महेन्द्रका सम्वाद सचिव विष्णु आचार्यले चढाएको गौरीशंकर रुद्राक्ष पनि अहिलेसम्म भेटिएको छैन । लिच्छविकालिन राधाकृणको सूनको मूर्ति पनि २०५३ सालदेखि हराइरहेको छ ।
पारशमणि यस्तो बहुमूल्य बस्तु हो कि हरेश शिवरात्रीमा पशुपति मन्दिरको दर्शन गराउनुपर्छ । पशुपतिको गर्भगृह (जसको चाबी मूलभट्टसँग मात्रै हुन्छ)बाट हराएको पारशमणिको खोजी अहिलेसम्म भएको छैन ।
विक्रम संवत ८५५ सालतिरको ताडपत्र पनि कहाँ छ भन्ने अहिले यकिन छैन । पशुपतिनाथको पूजासमबन्धी विधि समेटिएको हुन्छ ताडपत्रमा । त्यो पनि भएनभएको यकिन छैन ।
पशुपतिनाथमा कपाली र काली गार्यको दुध र वाग्मतीको सफा पानीले दैनिक स्नान गराउनुपर्छ । तर हिजोआजा बोरिङको पानीले स्नान गराइँदै आएको छ ।
पशुपतिनाथ मन्दिरको पूर्वपट्टिको ढोका असुरक्षा भन्दै बन्द गराइएको पाँच बर्ष भयो । तर यो बन्द गर्न मिल्दैन । एमाओवादीका कारण विगतमा असुरक्षा रहे पनि अहिले पशुपतिमा असुरक्षा छैन ।
पशुपति मन्दिरका अरु धेरै बहुमूल्य बस्तु हराएका छन् जसको खोजी कसले गर्ने, अत्तोपत्तो छैन । तत्कालीन मूलभट्ट रावल पद्मनाथ शास्त्रीले पशुपतिका धेरै बहुमूल्य सामान दक्षिण भारतको मद्रास पु¥याए जहाँ उनले पशुपतिकृपा नामको घर नै बनाएका छन् । राजा वीरेन्द्रका पालाका मूलभट्ट शास्त्री रानी ऐश्वर्यलाई गाली गरेको अभियोगमा हटाइए ।
पशुपतिका मूलभट्ट १० वटा महाविद्यामा पारंगत हुनुपर्छ, शरीरमा खत हुनु नहुने, जीवनभर माछामासु नखाएको हुनुपर्ने हुन्छ । तर यो क्राइटेरिया पूरा भएका मूलभट्ट अहिले छैनन् ।
गोरखनाथलाई हेला
पशुपतिनाथका पनि गुरु मानिन्छन् गुरु गोरखनाथ । बाग्मती नदीबाट २०० फिट माथि मृगस्थलीमा गोरखनाथको मन्दिर छ । तर अहिले त्यो स्थानको विजोग छ । गोरखनाथको घर कब्जा गरेर बाहिरी मान्छेहरु बसिरहेका छन् ।
गोरखनाथका एक अंश मानिन्छन् योगी नरहरिनाथ । उनको देहावसान भएको धेरै भएको छ । नरहरिनाथका सरसामान, किताब पनि संरक्षित छैन । तत्कालीन प्रधानमन्त्री मरिचमान सिंह श्रेष्ठको पालादेखि बसेकी तिमिला श्रेष्ठ (जो नरहरिनाथकी शिष्य हुन्)को कब्जामा छ नरहरिनाथका सबै सामान । सरकारले संरक्षण गर्नुपर्नेमा चासो दिएको छैन ।
योगी नरहरिनाथको समाधीस्थल खुल्ला छ, छाता ओढाएर राख्नुपर्नेमा तयो छैन ।
गोरखनाथ मन्दिरको गजुर लड्न लागेको छ । पूजासामग्री अभावका कारण पूजा पनि नियमीत हुन सकेको छैन ।
गोरखनाथ कुवाको संरक्षण छैन । यो कुवा कति बहुमूल्य छ भन्ने कुराको हेतु भएर वा हेलचेक्र्याईँ गरेर हो, थाहा छैन ।
गोरखनाथले त्रिशुल गाडेर पानी निकालेको ठाउँ हो गोरखकुवा । त्यो कुवाको पानी यति बहुउपयोगी हुन्छ कि तपाईँको घरमा लगेर छर्किदिने हो भने रोगव्याधी लाग्दैन, बोल्न नसकेकाहरु बोल्छन् । कुनै भुतप्रेतादीले सताउँदैन ।
एकपटक नरहरिनाथजीले नयाँ दिल्लीबाट आएका एकजना व्यापारीलाई गोरखनाथ कुवाको पानी पठाएका थिए । ती व्यापारीको छोराको विमार निको भयो । जबकि ती व्यापारीले छोराको उपचारका लागि करोडौँ खर्च गरिसकेका थिए र छोराको जीवनको आश नै मारिसकेका थिए ।
हरेक १२ बर्षमा लाग्ने मकर मेलामा गोरख कुवाको जल चढाउनै पर्ने नियम छ । यो धेरै पुरानो समयदेखि चलिआएको हो ।
अहिले गोरख कुवामा मान्छेहरु जथाभावि लुगा धोइरहेका छन् । त्यसको महत्व बुझिएको छैन, संरक्षण त भएकै छैन ।
गोरखनाथले आसन जमाएको बर पिपलको रुखको पनि संरक्षण भएको छैन । चनाचट्पटे बेच्ने ठाउँमा परिणत भएको छ त्यो स्थान ।
पशुपतिको गोरखनाथ र भारतको गोरखपुर मन्दिरबीच गज्जबको साइनो छ । गोरखपुर पहिला नेपालकै थियो जसको नाम पनि गोरखाकै कारण राखिएको भनिन्छ । यहाँ गोरखनाथ मन्दिरमा चढाएको दक्षिणा र पकाएको खिचडी राजाले छोएर गोरखपुर पु¥याउने चलन थियो । राजसंस्था हटेपछि यो चलन बन्द भएको छ ।
यहाँबाट त्रिशुल, तरबार पनि गोरखपुर पठाइन्थ्यो, बन्द भएको छ । सायद गोरखपुरबाट पनि यस्ता चीज आउन बन्द भएको छ ।
गोरखनाथको शक्तिशाली यन्त्र जोडिएको पृथ्वीनारायण शाहको पालाको राजदण्ड राजा वीरेन्द्रको गद्दिआरोहणपछि गायब भएको भनिँदै आएको थियो । तर त्यो अहिले जर्मनीको कुनै संग्रहलायमा फेला परेको छ ।
वीरेन्द्रले गद्दिआरोहण पछि त्यो राजदण्ड बोक्न पाएनन् । उनीपछि राजतन्त्रकै उन्मुलन हुनुका पछाडि योसँग जोडिएका रहस्यका बारेमा पनि व्याख्या धेरै भएको छ । त्यसबारे अर्को सन्दर्भमा उल्लेख गरौँला ।
गोरखनाथको भण्डारा सधैँ चल्नुपर्नेमा अहिले चल्न छाडेको छ ।
काठमाडौंमा गोरखनाथ गुठीका धेरै जग्गा हडप्न थालिएको छ । विशालनगरमा ६ रोपनी जग्गा रहेकोमा अहिले १ रोपनी बाँकी छ, पाँच रोपनी कसैले हडपिसकेको छ ।
विशालनगरको इतिहास रोचक छ । पृथ्वीनारायण शाहले नेपाल एकीकरणका क्रममा काठमाडौंमा पाइलो हाल्दा गोरखनाथ पनि उपत्यका आएका थिए । गोरखनाथले त्रिशुल गाडेर बसेको ठाउँ हो विशालनगर । त्यहाँ नियमीतरुपमा पूजा चलिरहेको छ , त्यो जे जस्तोसुकै अवस्थामा रहोस् ।
त्यो संयोग मात्र थियो वा अरु केही, स्पष्ट भएको छैन तर मन्दिरबाट पारशमणि, एकमुखे रुद्राक्ष, भगवानको पूर्वदिशातिरको फुटेको औँला गायव भयो । बहुमूल्य पारशमणि चीन पुर्याइएको छ ।
तत्कालीन राजा महेन्द्रका सम्वाद सचिव विष्णु आचार्यले चढाएको गौरीशंकर रुद्राक्ष पनि अहिलेसम्म भेटिएको छैन । लिच्छविकालिन राधाकृणको सूनको मूर्ति पनि २०५३ सालदेखि हराइरहेको छ ।
पारशमणि यस्तो बहुमूल्य बस्तु हो कि हरेश शिवरात्रीमा पशुपति मन्दिरको दर्शन गराउनुपर्छ । पशुपतिको गर्भगृह (जसको चाबी मूलभट्टसँग मात्रै हुन्छ)बाट हराएको पारशमणिको खोजी अहिलेसम्म भएको छैन ।
विक्रम संवत ८५५ सालतिरको ताडपत्र पनि कहाँ छ भन्ने अहिले यकिन छैन । पशुपतिनाथको पूजासमबन्धी विधि समेटिएको हुन्छ ताडपत्रमा । त्यो पनि भएनभएको यकिन छैन ।
पशुपतिनाथमा कपाली र काली गार्यको दुध र वाग्मतीको सफा पानीले दैनिक स्नान गराउनुपर्छ । तर हिजोआजा बोरिङको पानीले स्नान गराइँदै आएको छ ।
पशुपतिनाथ मन्दिरको पूर्वपट्टिको ढोका असुरक्षा भन्दै बन्द गराइएको पाँच बर्ष भयो । तर यो बन्द गर्न मिल्दैन । एमाओवादीका कारण विगतमा असुरक्षा रहे पनि अहिले पशुपतिमा असुरक्षा छैन ।
पशुपति मन्दिरका अरु धेरै बहुमूल्य बस्तु हराएका छन् जसको खोजी कसले गर्ने, अत्तोपत्तो छैन । तत्कालीन मूलभट्ट रावल पद्मनाथ शास्त्रीले पशुपतिका धेरै बहुमूल्य सामान दक्षिण भारतको मद्रास पु¥याए जहाँ उनले पशुपतिकृपा नामको घर नै बनाएका छन् । राजा वीरेन्द्रका पालाका मूलभट्ट शास्त्री रानी ऐश्वर्यलाई गाली गरेको अभियोगमा हटाइए ।
पशुपतिका मूलभट्ट १० वटा महाविद्यामा पारंगत हुनुपर्छ, शरीरमा खत हुनु नहुने, जीवनभर माछामासु नखाएको हुनुपर्ने हुन्छ । तर यो क्राइटेरिया पूरा भएका मूलभट्ट अहिले छैनन् ।
गोरखनाथलाई हेला
पशुपतिनाथका पनि गुरु मानिन्छन् गुरु गोरखनाथ । बाग्मती नदीबाट २०० फिट माथि मृगस्थलीमा गोरखनाथको मन्दिर छ । तर अहिले त्यो स्थानको विजोग छ । गोरखनाथको घर कब्जा गरेर बाहिरी मान्छेहरु बसिरहेका छन् ।
गोरखनाथका एक अंश मानिन्छन् योगी नरहरिनाथ । उनको देहावसान भएको धेरै भएको छ । नरहरिनाथका सरसामान, किताब पनि संरक्षित छैन । तत्कालीन प्रधानमन्त्री मरिचमान सिंह श्रेष्ठको पालादेखि बसेकी तिमिला श्रेष्ठ (जो नरहरिनाथकी शिष्य हुन्)को कब्जामा छ नरहरिनाथका सबै सामान । सरकारले संरक्षण गर्नुपर्नेमा चासो दिएको छैन ।
योगी नरहरिनाथको समाधीस्थल खुल्ला छ, छाता ओढाएर राख्नुपर्नेमा तयो छैन ।
गोरखनाथ मन्दिरको गजुर लड्न लागेको छ । पूजासामग्री अभावका कारण पूजा पनि नियमीत हुन सकेको छैन ।
गोरखनाथ कुवाको संरक्षण छैन । यो कुवा कति बहुमूल्य छ भन्ने कुराको हेतु भएर वा हेलचेक्र्याईँ गरेर हो, थाहा छैन ।
गोरखनाथले त्रिशुल गाडेर पानी निकालेको ठाउँ हो गोरखकुवा । त्यो कुवाको पानी यति बहुउपयोगी हुन्छ कि तपाईँको घरमा लगेर छर्किदिने हो भने रोगव्याधी लाग्दैन, बोल्न नसकेकाहरु बोल्छन् । कुनै भुतप्रेतादीले सताउँदैन ।
एकपटक नरहरिनाथजीले नयाँ दिल्लीबाट आएका एकजना व्यापारीलाई गोरखनाथ कुवाको पानी पठाएका थिए । ती व्यापारीको छोराको विमार निको भयो । जबकि ती व्यापारीले छोराको उपचारका लागि करोडौँ खर्च गरिसकेका थिए र छोराको जीवनको आश नै मारिसकेका थिए ।
हरेक १२ बर्षमा लाग्ने मकर मेलामा गोरख कुवाको जल चढाउनै पर्ने नियम छ । यो धेरै पुरानो समयदेखि चलिआएको हो ।
अहिले गोरख कुवामा मान्छेहरु जथाभावि लुगा धोइरहेका छन् । त्यसको महत्व बुझिएको छैन, संरक्षण त भएकै छैन ।
गोरखनाथले आसन जमाएको बर पिपलको रुखको पनि संरक्षण भएको छैन । चनाचट्पटे बेच्ने ठाउँमा परिणत भएको छ त्यो स्थान ।
पशुपतिको गोरखनाथ र भारतको गोरखपुर मन्दिरबीच गज्जबको साइनो छ । गोरखपुर पहिला नेपालकै थियो जसको नाम पनि गोरखाकै कारण राखिएको भनिन्छ । यहाँ गोरखनाथ मन्दिरमा चढाएको दक्षिणा र पकाएको खिचडी राजाले छोएर गोरखपुर पु¥याउने चलन थियो । राजसंस्था हटेपछि यो चलन बन्द भएको छ ।
यहाँबाट त्रिशुल, तरबार पनि गोरखपुर पठाइन्थ्यो, बन्द भएको छ । सायद गोरखपुरबाट पनि यस्ता चीज आउन बन्द भएको छ ।
गोरखनाथको शक्तिशाली यन्त्र जोडिएको पृथ्वीनारायण शाहको पालाको राजदण्ड राजा वीरेन्द्रको गद्दिआरोहणपछि गायब भएको भनिँदै आएको थियो । तर त्यो अहिले जर्मनीको कुनै संग्रहलायमा फेला परेको छ ।
वीरेन्द्रले गद्दिआरोहण पछि त्यो राजदण्ड बोक्न पाएनन् । उनीपछि राजतन्त्रकै उन्मुलन हुनुका पछाडि योसँग जोडिएका रहस्यका बारेमा पनि व्याख्या धेरै भएको छ । त्यसबारे अर्को सन्दर्भमा उल्लेख गरौँला ।
गोरखनाथको भण्डारा सधैँ चल्नुपर्नेमा अहिले चल्न छाडेको छ ।
काठमाडौंमा गोरखनाथ गुठीका धेरै जग्गा हडप्न थालिएको छ । विशालनगरमा ६ रोपनी जग्गा रहेकोमा अहिले १ रोपनी बाँकी छ, पाँच रोपनी कसैले हडपिसकेको छ ।
विशालनगरको इतिहास रोचक छ । पृथ्वीनारायण शाहले नेपाल एकीकरणका क्रममा काठमाडौंमा पाइलो हाल्दा गोरखनाथ पनि उपत्यका आएका थिए । गोरखनाथले त्रिशुल गाडेर बसेको ठाउँ हो विशालनगर । त्यहाँ नियमीतरुपमा पूजा चलिरहेको छ , त्यो जे जस्तोसुकै अवस्थामा रहोस् ।
म श्री एडम्स केविन, Aiico बीमा ऋण ऋण कम्पनी को एक प्रतिनिधि हुँ तपाईं व्यापार लागि व्यक्तिगत ऋण आवश्यक छ? तुरुन्तै आफ्नो ऋण स्थानान्तरण दस्तावेज संग अगाडी बढन adams.credi@gmail.com: हामी तपाईं इच्छुक हुनुहुन्छ भने यो इमेल मा हामीलाई सम्पर्क, 3% ब्याज दर मा ऋण दिन
ReplyDelete